Tagged: maas in de wet

Het internationale belastingprincipe moet zijn dat de winst wordt geboekt in het land waar de inkomsten zijn gegenereerd of waar de toegevoegde waarde is geleverd. Waar de inkomsten zijn gegenereerd kan worden vastgesteld door betaling door de consument, dan wel door de betaling van de marketing gericht aan een consument. Daarbij kan de consument ook een bedrijf zijn. Of de winst terecht komt in het producerende of het consumerende land is in beginsel aan de vrije markt. Dat werkt totdat een leverancier een dominante speler is op de wereldmarkt en dus kan schuiven met de winsten tussen dochterondernemingen. Voor die situaties moet het geld bij de bron belast worden, dus aan de kant van de consument. De meeste prijzen zijn immers meer gebaseerd op wat de gek ervoor geeft, dan op wat het kost om het te maken.

Om alle mazen in de wet te dichten dient er een degelijke manier te zijn om te voorkomen dat winsten via de normale kosten worden verplaatst. De zogenaamde “transfer pricing” of het boekhoudkundig terugkopen van goederen is de belangrijkste manier waarop dit wordt gedaan. Dat komt erop neer dat goederen tegen kostprijs op papier worden geleverd aan een zusterbedrijf in een ander land en dan verplicht tegen marktwaarde worden teruggekocht. In het land wat zowel de effort heeft gestopt in de productie, als de werkelijke verkoop door consumenten heeft betaald wordt dus niet meegedeeld in de opbrengsten van de winst. Dit is zo duidelijk misbruik maken van mazen in de wet dat een simpel verbod zou moeten volstaan.
… lees meer …